ลักษณะของผู้มีสัมปชัญญะ
" ภิกษุในธรรมวินัยนี้ทำความรู้สึกตัวในการก้าวไป การถอยกลับ การยืน การเดิน ฯลฯ การพูด การนิ่ง ภิกษุผู้มีสัมปชัญญะเป็นอย่างนี้"
วิเคราะห์
ต่อเนื่องจากบทความที่แล้ว สัมปชัญญะนี้ ต่างจากสติ ก็เมื่อเวลาใช้นี่แหละ แต่ธรรมทั้ง ๒ ประการนี้ ต้องอยู่คู่กันนะครับ สัมปชัญญะ คือ รู้สึกตัวอยู่เสมอ ทุกๆเวลา ทุกๆการกระทำ ทุกๆอิริยาบถ เวลาใช้ก็ในขณะนั้นแหละ
ปัจจุบันนี้ถึงมีสำนวนว่า " อย่าลืมตัว เป็นวัวลืมตีน " งัยครับ... โชคดีมีสติสัมปชัญญะทุกท่านนะครับ
สํ.สฬา. ๑๐/๒๕๖/๒๘๐
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น