รากไม้ที่เป็นยา

" ภิกษุทั้งหลาย  เราอนุญาตรากไม้ที่เป็นยา  คือ   ขมิ้น  ขิงสด  ว่านน้ำ  ว่านเปราะ  อุตพิด  ข่า  แฝก  แห้วหมู  หรือรากไม้ที่เป็นยาชนิดอื่นที่มีอยู่  ซึ่งไม่ใช่ของเคี้ยวของฉัน  รับประเคนแล้วเก็บไว้ได้จนตลอดชีพ  เมื่อมีเหตุจำเป็น  ภิกษุจึงฉันได้  เมื่อไม่มีเหตุ  ภิกษุฉัน  ต้องอาบัติทุกกฏ "

วิเคราะห์
     เมื่อได้อ่านข้อความที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาตแล้ว จะเห็นได้ว่า รากไม้ที่เป็นยามีอยู่มากมาย อย่างขมิ้น ขิงสด อย่างนี้่เป็นต้น มีสรรพคุณในการระบายลมในท้อง แต่ถ้าฉันมากๆ และบ่อยก็จะทำให้มีผลกระทบต่อกระเพาะอาหาร เมื่อเวลามีเหตุจำเป็นจึงฉันได้ ก็คือไม่สบายนั่นเอง  แต่ถ้าสบายดี ไม่ได้เป็นอะไร ก็อย่าฉัน หรือทานให้มากนะครับ.... เดี๋ยวจะไม่สบายเอา
      แต่ถ้าไม่สบายใจ... รากไม้เหล่านี้ก็ช่วยไม่ได้ มีอย่างเดียวคือ ต้องไปนอนคุยกับรากไม้นะครับ....


วิ.มหา.(๒) ๕/๒๖๓/๔๖